dr Jan Rączka, Prezes Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej
1. Jakiego typu decyzje musi Pan podejmować w pracy?
Od 4 lat kieruję Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej, który co roku uruchamia ok. 4 mld zł na inwestycje ekologiczne, w połowie ze środków krajowych, a w połowie z zagranicznych. Moja praca polega na pracy z ludźmi, rozumieniu problemów, identyfikowaniu rozwiązań, podejmowaniu decyzji. Niektóre decyzje są długofalowe, strategiczne, inne mają zupełnie doraźny charakter, odnoszą się do warstwy operacyjnej, czasami zupełnie przyziemnej. Wiele czasu poświęcam sprawom pracowniczym, bo motywowanie ludzi to jedno z podstawowych zadań menedżera, a decyzje w tym obszarze są wyjątkowo trudne.
2. Czy studia na Uniwersytecie Warszawskim są przydatne w pracy?
WNE UW skończyłem w 1996 roku, później byłem doktorantem i adiunktem. Rozstałem się z Uczelnią, kiedy podjąłem pracę w Europejskim Banku Odbudowy i Rozwoju. Zarówno w Banku jak i Funduszu wiedza wyniesiona z naszego wydziału była mi bardzo pomocna. Co prawda nie miałem tak szerokiej praktyki jak wielu moich rówieśników, ale miałem pogłębioną wiedzę teoretyczną, wyostrzone zdolności analityczne, umiejętność logicznego rozumowania, umiejętność gromadzenia i przetwarzania informacji. W gruncie rzeczy szybko nadrobiłem praktyczne doświadczenie, a moi rówieśnicy już nie mieli okazji do uzupełnienia wiedzy i kompetencji akademickich.
3. Jakie przedmioty ze studiów na WNE UW okazały się najbardziej przydatne?
W codziennej pracy najczęściej wracam do mikroekonomii, ekonomii ekologicznej, teorii regulacji, statystyki. Z jednej strony moje myślenie często odwołuje się do teorii neoklasycznej, z drugiej zaś też czerpię z teorii neoinstytucjonalnej. Szczególnie koncepcja kosztów transakcyjnych jest bardzo przekonywująca, kiedy dochodzi do kształtowania realnych procesów gospodarczych. Jednak też doceniam historię gospodarczą i historię myśli ekonomicznej. Na tych przedmiotach miałem okazję szkolić swój warsztat pisarski, umiejętność prowadzenia dyskusji, budowy argumentacji.
